Skip to main content

31-5-2019 Welkom Sisu

Sisu en NozemOp 9 november 2018 heb ik samen met mijn dochter Sisu opgehaald. Hij stond op een mooi landgoed samen met een hele kudde in een ruime weide. Sisu was ziek, dat zag ik van 100 meter afstand. Broodmager, slecht in de vacht en onder de diarree. Hij stond altijd alleen een eindje buiten de kudde. Ik zag het omdat ik wekelijks een keer of twee de route langs zijn weide liep met mijn hond Nozem. Ik zag het aan, nam aan dat er voor het zieke diertje gezorgd werd, maar na weken en zelfs enkele maanden zag ik geen verbetering alleen maar verslechtering. Ik had al eens contact met de landgoed eigenaar opgenomen en die verzekerde mij dat er op hem gelet werd, maar het ging niet goed Het duurde mij te lang en toen op een dag Sisu , de kleine ukkepuk, die volgens mijn inschatting hooguit een maand of drie kon zijn, helemaal alleen werd achter gelaten in het weiland omdat de rest van de kudde was verplaats naar een verse weide, was voor mij de maat vol! Ik belde weer aan bij het landgoed en stelde voor dat hij het kalf aan mij afstond  omdat ik het graag wilde proberen hem er bovenop te krijgen. Gelukkig stemde hij hiermee in! Mijn man registreerde zich als boer en wij waren ineens de trotse eigenaren van een Angus stier kalf. Op onze 1 hectare liepen al 6 paarden en een pony en die hadden het weiland al goed kaal. Maar er was plek in de boomgaard maar eerst was hij  vooral in een vrijgemaakte paardenstal op een dik stro bed. De winter kwam eraan en Sisu had geen grammetje vet om zich warm te houden. Mijn dochter kocht voor hem een heus kalver-dekje. We wasten zijn aangekoekte achterste schoon van de diarree en stopten hem vol heerlijk hooi en brokjes. Bovendien kreeg hij de broodnodige liefde die hij gemist moet hebben daar hij verstoten was door zijn moeder en  de kudde. De dierenarts ontwormde hem en vond verder geen dramatische zaken behalve ondervoeding en verwaarlozing. Hij knapte snel op. En in plaats van 3 maand bleek de ukkepuk al  bijna 8 maanden oud op dat moment. Hij had duidelijk een behoorlijke achterstand opgelopen. Mijn man kwam met de naam Sisu dat Fins is en zoveel betekent als; Uitzonderlijk uithoudingsvermogen in een situatie zonder uitzicht, doorzettingsvermogen en nog veel meer. En dat paste precies bij hem. Maanden lang heeft hij zich alleen gered, in alle eenzaamheid op voeding dat zijn lijfje nog niet aankon, dat is wilskracht, wilskracht om te leven. Dat is Sisu. Nu 14 maanden oud blaakt hij van gezondheid. Hij is een vrolijke onbezorgde blije jong man geworden, flink bijgegroeid en inmiddels gecastreerd. Ons boomgaardje wordt te klein voor hem, de tuinmeubels moeten het ontgelden evenals de kruiwagen als hij in een speelse bui is en dat is hij dagelijks. Onze hond Nozem is zijn grootste vriend. Samen stoeien ze er wat af. Hij is een enorme knuffelkont geworden en ik lag soms zelfs samen met hem in de strostal. Het was daarom ook niet makkelijk de beslissing te maken Sisu te laten gaan. Maar het wordt hier te klein voor hem en bovenal gun ik hem soort genoten. Ruimte en soortgenoten, een kudde waar hij wel geaccepteerd wordt, waar hij hopelijk vriend of een vriendin vind. Of nog een pleegmoeder. Dat kan ik hem niet bieden. Dus belde ik Bert. En Bert had plek. 24 mei 2019 verhuisde Sisu na twee voor hem lange uren in de paarden trailer naar Zandhuizen. Daar droeg ik hem over aan de ongetwijfeld fantastische zorg van Bert. Met een glimlach en veel tranen liet ik Sisu daar achter. Maar ik weet dat er geen betere plek voor hem bestaat. Dankjewel Bert, dankjewel dat Sisu bij jouw kudde mag wonen. Ik kom heel gauw kijken hoe het hem vergaat. Veel liefde en geluk lieve Sisu, tot snel!!

sisu 4Sisu groot 3Sisu groot1