Kees werd gespot door een meisje dat tijdens een schoolexcursie bij een melkveehouderij ontdekte, dat Kees naar een kalvermesterij moest en met 8 maanden oud geslacht zou worden. Lucia heeft haar spaarpot op de kop gegooid en gebeld met Bert of er bij hem plek was. Zij en Kees hadden de mazzel dat er op dat moment inderdaad een plekje was en zodoende kwam Kees toen hij nog maar 14 dagen oud was naar de Leemweg. Bert noemde hem altijd zijn "Knappe Kees" en dat was ook zo, de mooie kerel.

Kees werd door koe Katrien geadopteerd en groeide op met zijn maatje Anne (zoon van Katrien). Toen hij oud genoeg was, mocht Kees naar het grote weiland op Oosterstreek... Dat duurde niet lang, Kees bleek heimwee te hebben naar Bert en werd weer teruggehaald naar de Leemweg waar hij vervolgens elke zomer op het bij de boerderij liggende weiland verbleef met vriendjes Henk en Sisu. In de winter van 2021 liep Kees een blessure op aan zijn hak, waardoor hij niet meer in de ligboxenstal kon verblijven, Kees verhuisde naar de zandbedstal. Een prima plek waar hij gelukkig was tussen zijn vriendjes. Berts grote lieverd kreeg echter een heupprobleem wat niet te genezen was, waardoor Bert de verdrietige beslissing heeft moeten nemen om Kees in te laten slapen.
De grote man met het kleine hartje is maar 10 jaar oud geworden... Toch altijd nog meer dan zijn vooruitzicht bij de melkveehouderij, dankzij de actie die Lucia ondernam en de goede zorgen van Bert om Kees te geven wat hij nodig had.

Henk (Belgisch blauw - Holstein Friesian) werd geboren op een boerderij in de buurt van Utrecht. Al snel na zijn geboorte bleek dat hij ernstige problemen met zijn heup had, waardoor hij zomaar ineens kon omvallen. Dat maakte Henk ongeschikt als meststier, waardoor een enkeltje naar een mestbedrijf hem dankzij zijn handicap bespaard bleef. De andere optie was de thuisslacht, tenminste, dat was het plan van de boer. Maar de vriendin van de boer dacht daar anders over. Henk moest blijven leven en daarom werd er uiteindelijk contact opgenomen met Bert. Eind 2017 kwam Henk naar de Leemweg. 

Zijn handicap bleek cerebrale ataxie te zijn, verschrompeling van de kleine hersenen, een progressieve aandoening. Hij leefde vanaf toen samen met de blinde Sisu als de gehandicapte vriendjes. Na jaren met Sisu in de strobox in de winter bleek twee jaar geleden dat dat te zwaar werd voor hem en kwam hij in de zandbedstal.

Dat ging weer prima totdat eind juli vorig jaar bleek dat het landleven ook te zwaar werd voor hem en kwam hij definitief in de zandbedstal samen met Driekus. Door de progressie van zijn aandoening had hij steeds meer moeite met voortbewegen totdat Bert moest besluiten dat het niet meer ging. Henk heeft genoten van zijn leven en is ruim 8 jaar oud geworden. Bert heeft 7 jaar voor deze mooie, lieve en dappere jongen mogen zorgen.

René was de mannelijke helft van een tweeling, die in mei 2016 ergens in een weiland bij Callantsoog werd geboren. Toevallig werd het pasgeboren tweetal kort na de geboorte door een diervriendelijk stel met hun kinderen en meereizend nichtje Julia ontdekt. Omdat het een tweeling betrof, waarvan de stier sowieso geen meerwaarde voor de melkindustrie heeft en het vaarskalfje onvruchtbaar is, zouden de kalveren onherroepelijk naar de slacht gaan. Angela, Cornel, hun kinderen en nichtje Julia vonden dit onverteerbaar. Ze kochten de tweeling vrij en brachten René en zijn tweelingzus Juultje naar de Leemweg.

Betsie (Holstein-Friesian), was jarenlang de gezelschapskoe van een andere koe, waar mee opgetreden werd. De optredens waren zelfs op Oerol te zien. Betsie’s rol was om haar bekende soortgenote in haar vrije uurtjes gezelschap te houden. Toen deze koe overleed, besloot haar eigenaar dat Betsie een mooie oude dag verdiend had. Hij belde Bert, en zo kwam Betsie in oktober van 2016 naar de Leemweg.

Daarheeft ze nog 6 jaar van haar rust kunnen genieten. Betsie is overleden aan de gevolgen van haar ouderdom.

Betsie was bij leven geadopteerd door Karima Ragab en Beate en Peter

Sientje (Holstein-Friesian) werd in april 2016 naar de Leemweg gebracht. Ze komt van een boerderij in de buurt van Assen. Haar eigenaar belde Bert, om te vragen of hij het kalf wilde opnemen. Sientje heeft een moeilijke start gehad: ze is te vroeg geboren en heeft daarna allerlei aandoeningen overwonnen, waar ze helaas wat longbeschadiging aan heeft overgehouden. Maar Sientje is ook een vechter, want ze is er nog steeds en het gaat nu de goede kant op met haar. In het begin moest ze in de beschutte paardenbox naast de koeienstal blijven, omdat ze nog te mager was om het koude weer te trotseren, wat ze helemaal niet leuk vond. Maar zodra ze buiten bij de rest van de kudde mocht, was het goed. Sientje is een sociaal, nieuwsgierig en lief dier, dat inmiddels een hechte vriendschap heeft gesloten met os Kees. Sientje is op dit moment de jongste bewoonster van de Leemweg.

In augustus 2015 kreeg de Leemweg er een nieuwe bewoonster bij; gepensioneerde Holstein Friesian koe Tolbert 568, die 13 jaar lang onderzoeksobject voor de faculteit diergeneeskunde in Utrecht was geweest en onlangs haar 100.000ste liter melk had gegeven. Voor deze prestatie werd Tolbert zelfs gelauwerd. Maar als koe heb je er weinig aan om met een lauwerkrans om je nek alsnog naar het slachthuis te gaan. Daarom begonnen Saskia Oskam van de Partij voor de Dieren en Hanneke Mol van Stichting Hanna een reddingsactie, om Tolbert een welverdiende oude dag te geven. Door middel van inzamelingsacties droegen ze ertoe bij dat Tolbert verzekerd was van een zorgeloze toekomst bij de Leemweg. Met medewerking van de Utrechtse faculteit diergeneeskunde mocht Tolbert op 27 augustus 2015 naar haar nieuwe stekje in Friesland verhuizen. Tolbert heeft nog 3 mooie jaren op de Leemweg mogen doorbrengen, voordat ze in juni 2018 overleed aan hartfalen.

Bregje, was  een zogenaamde Witterik van het Holstein-Friesian ras, stond samen met koe Joke als knuffelkalf op een kinderboerderij. Maar kleine kalfjes worden groot. Toen de twee kalveren qua formaat niet meer bij de kinderboerderij pasten, was het de bedoeling dat ze naar het slachthuis zouden gaan. Een dierenvriendin wist hen voor dit lot te behoeden, door beide koeien vrij te kopen. Op 22 mei 2015 was het zover: Bregje mocht samen met Joke komen genieten van haar eerste Lente op de Leemweg.

Holstein-Friesian stier Anne was de zoon van Duitse koe Katrin, die een paar maanden voor zijn geboorte naar de Leemweg werd gebracht. De boer bij wie Katrin woonde, dacht dat zijn koe niet drachtig kon worden, maar niets bleek minder waar! Op 18 juni 2015 zag Anne op de Leemweg het levenslicht. Helaas is Katrin eind december van 2015 overleden aan een maagverlamming, maar Anne heeft dankzij het feit dat hij op de Leemweg werd geboren, toch nog zes maanden mogen genieten van een innige band met zijn moeder, bij wie hij nog dagelijks dronk.

Anne kon medio februari vanuit het niets ineens niet meer staan. Hij had veel pijn en geen zicht meer op verbetering. Daarom moest Bert de dierenarts erbij halen om Anne uit zijn lijden te verlossen. Anne heeft 7jaar van een vrij leven op de Leemweg moeten genieten en is nu herenigd met zijn moeder Katrin op de eeuwige weiden.

Blaarkop Joke stond samen met koe Bregje bij een kinderboerderij. Op een gegeven moment werd ze te groot. Het eindstation voor Joke en Bregje zou het slachthuis worden. Een vrouw die de twee grote kalveren een lang leven gunde, wist ze vrij te kopen en zo werd Joke samen met Bregje op 22 mei 2015 deel van de kudde van Bert. Eerst ontfermde ze zich als een pleegmoeder over kalfje Skippy, en later stond ze met haar vriendin Bregje in een aangepaste stal, van waaruit het tweetal ook naar buiten kon. Joke overleed op 27 oktober 2017, waarschijnlijk aan een inwendige bloeding. Ze is 14 jaar geworden.

Sjoukje (Holstein-Friesian) was een uitstekende melkkoe, die meer dan 100.000 liters melk heeft gegeven in haar tijd als zuivelproducente. Maar op een gegeven moment werd de melkveehouderij gesloten. De boer, die veel waardering wist op te brengen voor de prestaties van zijn lievelingskoe, besloot Bert te bellen; of er een plekje voor Sjoukje was op de Leemweg. Die was er. Op 14 januari 2015 kwam Sjoukje naar de Leemweg. waar ze nog 4 jaar heeft genieten van een welverdiend pensioen. Sjoukje is 21 jaar geworden, een zeer respectabele leeftijd voor een koe.

Katrin had het geluk om de lievelingskoe te zijn van een boerendochter. Omdat Katrin, die bij een melkveebedrijf in Duitsland woonde, niet meer drachtig leek te kunnen worden, kon zij niet meer als melkkoe op het bedrijf blijven. Katrin werd haar pensioen gegund en koe Campina mocht samen met Katrin mee naar de Leemweg. En wat bleek? Katrin was op dat moment drachtig van een kalf. Stiertje Anne werd op 18 juni 2015 op de Leemweg geboren. Helaas heeft Katrin maar een jaar van de Leemweg en zes maanden van haar kalfje mogen genieten. Ze had al een tijdje last van een opgezette buik. Toen ze eind 2015 plotseling heel erg ziek werd, liet Bert de dierenarts komen, die op dat moment niet veel meer dan symptoombestrijding kon doen. De volgende dag bleek de oorzaak van haar opgezette buik een maagverlamming te zijn, wat dodelijk is voor een herkauwer. Bert had geen andere keus dan Katrin te laten inslapen, wat des te verdrietiger was omdat Katrin een kalf had en ook een adoptiemoeder voor stier Kees was geworden. Katrin mocht slechts 9 jaar worden.

Holstein-Friesian koe Campina is afkomstig van een Duits melkveebedrijf. Campina had een kapotte knieband, maar was één van de lievelingskoeien van de boer. Daarom besloot hij dat Campina samen met Katrin, een andere koe uit zijn veestapel, op transport naar de Leemweg mocht. Katrin is eind 2015 helaas overleden, maar Campina maakt het uitstekend op de Leemweg, waar ze van een welverdiend pensioen mag genieten in de zandbedstal.

Vorige winter ging ook haar andere knieband kapot, maar dat hield haar niet tegen. Afgelopen najaar kwam daar blauwtong en een vergrote schildklier bij, maar ook daar kwam ze redelijk bovenop totdat haar medicatie niet meer goed hielp en ze is overleden. 

Campina was een ontzettend lieve en sociale koe, iedereen mocht haar en ze paste overal bij. Ze deed nooit iemand wat, en niemand deed haar iets. Bert gaat haar na deze tien jaar verschrikkelijk missen. Campina is 16 jaar oud geworden. 

Haar deftige naam deed deze lieve koe alle eer aan. Isabella (Maas-Rijn-IJsselvee) kwam samen met koe Nadine en stier Johnny naar de Leemweg. Het drietal was afkomstig van een kleinere stichting, die het financieel niet meer kon bolwerken. Belle Isabella heeft nog een aantal gelukkige jaren op de Leemweg mogen doorbrengen.
Ze was onafscheidelijk van haar vriendin Sjoukje.

De nacht voordat ze overleed leek er niets aan de hand. Ze lag rustig te herkauwen toen Bert nog eenmaal de avondronde deed. De volgende ochtend vond Bert haar in de zandbedstal. Isabella is zoals het ernaar uitziet, aan de gevolgen van haar leeftijd gestorven. Ze is 16 jaar geworden.

Dexter koe Wakamoe had het geluk dat zij na haar geboorte lekker bij haar moeder Vita mocht blijven lopen, die als hobby-koe gehouden werd. Toen er geen
ruimte meer was voor Vita en Wakamoe, mochten het tweetal samen naar de Leemweg. Vita is in 2014 helaas overleden, maar Wakamoe kreeg er gelukkig een grote koeienfamilie bij, met wie ze al haar levensdagen mocht doorbrengen. Wakamoe is bijna 25 jaar geworden.

Tuge (ras onbekend) werd op een dag naar het slachthuis gebracht. Maar deze moedige dame had geen zin om als hamburger in het vleesvak te eindigen en wist te ontsnappen. De dochter van haar voormalige eigenaar werd door de heldhaftige actie van Tuge geraakt en er werd besloten dat Tuge het had verdiend om te mogen leven. Tuge mocht terug naar haar voormalige thuis op de boerderij, maar toen de boer zijn melkveebedrijf sloot, moest Tuge alsnog weg. Er werd een plekje voor haar op de Leemweg geregeld, waar ze nog jarenlang van een gouden pensioen heeft genoten. Tuge werd begin oktober van 2016 ineens erg ziek. Er leek een probleem met haar pens te zijn. De dierenarts wilde haar nog een dag de kans geven om te herstellen, maar ze was er binnen een paar uur zo slecht aan toe, dat Bert moest besluiten om Tuge te laten inslapen, om haar niet langer pijn te laten lijden. Tuge heeft de respectabele leeftijd van 21 jaar bereikt.

Friese-Hollander Kromhoorntje was de laatste gehoornde bewoonster van een melkveebedrijf. Eigenlijk had ze eerst een andere naam, maar vanwege haar kromgroeiende hoorns kreeg ze de bijnaam ‘Kromhoorntje’. Omdat Kromhoorntje al heel lang op het boerenbedrijf woonde, was de zoon van de boer behoorlijk gehecht geraakt aan zijn vertrouwde koe. Kromhoorntje was vlak voordat ze naar de Leemweg kwam, gedekt door de fokstier van het melkveebedrijf. Toen ze eenmaal op de Leemweg woonde, werd er met spanning afgewacht of er een kalfje in haar buik zou groeien. Dat bleek niet zo te zijn. Kromhoorntje mag tot in lengte van dagen heerlijk herkauwen op de Leemweg en ze hoeft nooit meer te kalveren of een druppel melk te geven.

Kromhoorntje is op de hoge leeftijd van 22 jaar overleden aan het Hoflund syndroom. ze heeft geen pijn hoeven te lijden.

Kromhoorntje was bij leven geadopteerd door Marloes uit Berkel en Rodenrijs, Anja en Klara en Anton uit Melissant

Roodbonte Anita (Montbeliarde ras), stond al op de lijst voor de slacht, toen Astrid zich over haar ontfermde. Dit betekende de redding voor Anita, maar gelijk daarna diende zich het volgende probleem aan; waar moest Astrid heen met een koe? Naar Bert natuurlijk. Toen Anita op 25 november 2012 op de Leemweg aankwam, keek ze gedurende het eerste uur niet op of om, wat eigenlijk bijzonder is voor een dier dat in een nieuwe omgeving terecht komt. Maar onder haar neus lag een verse baal hooi en Anita bleek uitgehongerd te zijn. Pas toen ze haar buik vol had gegeten, kreeg ze belangstelling voor haar nieuwe koeienfamilie, met wie  ze al gauw een innige band opbouwde. Anita is in februari van 2019 overleden aan de gevolgen van darmkanker. Ze mocht 14 jaar oud worden.

Silke was een koe van het Holstein-Friesian ras. Silke werd twee maanden te vroeg geboren en het mini-kalfje lag verloren op de vloer van de stal. Haar eigenaar wist dat het veel te veel tijd zou gaan kosten om haar met de hand te voeden. Daarom besloot hij haar naar de slacht te laten brengen.

Haar reddende engel Sytske kocht haar gelukkig vrij en verzorgde haar, totdat ze sterk genoeg was om zelfstandig te kunnen eten. Op 29 juni 2011 werd ze verwelkomd op de Leemweg.

Silke was de hoogste in de rangorde. Ze is kort na het overlijden van Sientje  op 28 oktober overleden. De complicaties van blauwtong zijn haar hart teveel geworden.  De kudde en Bert zijn van slag door haar overlijden

Sunrise, (Holstein-Friesian), was de dochter van de inmiddels ook overleden Sterre, een andere bewoonster van Stichting de Leemweg. Sunrise werd eigenlijk per ongeluk geboren. Haar moeder werd in een weiland met jongvee gezet, omdat ze telkens uit de tuin van haar eigenaresse Annelies ontsnapte. Als Sterre tochtig was, ging ze namelijk op zoek naar een stier. Ze sprong dan over het hek en draafde naar een naburige boer om daar de stier te schaken. Maar in een weiland met jongvee kon er niets gebeuren, dacht men. Dus verhuisde Sterre voor de zomer naar een weide waar ook piepjonge stiertjes rondliepen. Negen maanden later werd Sunrise geboren. Waarschijnlijk had Sunrise de jongste vader van Nederland. Maar ze mocht wel samen met haar moeder en vriendin Luna voor de rest van haar leven naar Bert. Sunrise is in december 2018 gestorven aan de gevolgen van erfelijke spierspasmen, die ook haar moeder Sterre uiteindelijk fataal zijn geworden.

Sinds 18 mei 2011 woonde hij op de Leemweg: os Yoshua (3/4 Belgisch Blauw, 1/4 Maas-Rijn-IJsselvee). Yoshua was afkomstig uit een stal waar hij samen met een groepje oude stieren liefdevol werd verzorgd. Toen het onderhoud van de dieren te duur werd, belde de eigenaresse met Bert. Het duurde even voordat Yoshua zijn draai tussen de dames aan de Leemweg gevonden had, maar toen hij volledig was opgenomen in de kudde, kwam hij tot rust. Yoshua hield zielsveel van de aandacht van Bert en zijn kuddegenoten. Een lekkere borstel over zijn vacht maakte hem ook overgelukkig. Yoshua ging er regelmatig letterlijk bij zitten, en genoot enorm van een dansje in de zandbedstal, vooral als er net nieuw zand was gestort.

Yoshua is 16 jaar oud geworden.

Holstein-Friesian koe Luna werd geboren bij een melkveebedrijf. Ze kreeg last van een ontsteking in haar knie, die maar niet wilde genezen. Annelies, die haar paard bij dezelfde boer had staan, zag Luna liggen en wist meteen: als ik niet in actie kom, gaat dit kalfje naar de slacht. Ze begon met de verzorging van Luna en na drie maanden stond het kalfje voor de eerste keer weer overeind. Luna had een kromme poot aan haar ontsteking overgehouden. De boer wilde haar daarom alsnog wegdoen. Toen besloot Annelies Luna samen met twee andere koeien van dezelfde boer te adopteren: dat waren Sterre en Sunrise. Maar voor drie koeien was er eigenlijk niet genoeg plaats in haar eigen tuin. Daarom belde Annelies naar Bert. En ja, ze mochten met zijn drietjes komen: Luna, Sterre en Sunrise. Luna werd geadopteerd door G. Lootsma en Diana en John uit Frankrijk.

Luna kreeg de laatste tijd steeds meer last van haar heupen, en op 8 december 2020 lukte het niet meer om overeind te komen en moest Bert de direnarts erbij halen. Luna is 14 jaar geworden, waarvan ze er 10 op de Leemweg heeft mogen doorbrengen.

Os Bikkel, de zwarte Blaarkop van de Leemweg, groeide op bij een Haagse kinderboerderij. Toen hij te groot werd om als troeteldier te worden ingezet, wilde de eigenaar hem niet meer hebben. Hij beloofde enkele bezorgde bezoekers, dat er niets ergs met Bikkel zou gebeuren. Maar niet lang daarna vonden die bezorgde bezoekers Bikkel terug bij een stierenmesterij. De Partij van de Dieren trok zich het lot van Bikkel aan en kocht hem vrij. Hij groeide uit tot een zachtaardige reus, die samen met de andere oudjes van een welverdiend pensioen genoot. In augustus van 2016 haalde Bert Bikkel naar binnen in de zandbedstal, omdat zijn achterhand niet goed functioneerde vanwege een zenuwbeknelling. Eerst leek hij daarvan te herstellen, maar gaandeweg werd hij steeds slechter en moest Bert afscheid van zijn grote vriend Bikkel nemen. Bikkel is ruim 11 jaar geworden.

Annie, een koe van het Franse Charolais ras, stond op de markt voor slachtvee in Purmerend te wachten op haar laatste rit naar het slachthuis, toen er ineens een man voor haar kwam staan. De man zei: ‘Deze moet ik hebben.’ De man in kwestie was een in Zwitserland woonachtige Nederlander, die toevallig een dagje in Purmerend moest zijn. Hij had op zich niets speciaals met koeien, maar het lot bracht hen die dag samen. Zo kreeg Annie een vrijkaartje voor een nieuw leven op de Leemweg. Annie is in maart 2022 gestorven aan de gevolgen van haar ouderdom. ze heeft 20 jaar mogen worden.

Met dank aan haar adoptanten Elly Korevaar, Mariette uit Amsterdam en Sandra en Hans uit Heemskerk, Mieke en Ellie uit Ossenzijl en vega kaasfabrikant Wild Westland

Holstein-Friesian koe Lucky was één van de laatste overgebleven koeien van een boer, die al zijn jongvee had verkocht. Omdat ze als enige niet naar de slacht ging maar naar Bert, kreeg ze de naam Lucky. Eenmaal op de Leemweg aangekomen, bleek Lucky ook nog eens drachtig te zijn. Haar dochter Mesa werd op 24 juni 2007 op de Leemweg geboren. Lucky kreeg in het voorjaar van 2016 een oogtumor, die succesvol was verwijderd. Helaas ging het in de herfst weer mis. Lucky werd steeds magerder en kreeg neurologische problemen, wat wijst op een hersentumor. Uiteindelijk kon ze niet meer overeind komen en moest Bert haar begin november laten inslapen. Lucky is 13 jaar geworden.

Het verhaal van Blaarkop/Holstein koe Marja was hetzelfde als dat van koeien Sonja en Pauline. Zij was één van de zes koeien, die op het nippertje werden gered van een rit naar het slachthuis. Vlak voordat de motor van de vrachtwagen werd gestart, ging de achterklep weer open en mochten deze zes koeien een wisse dood inruilen voor het leven. Een bijzonder kenmerk aan Marja was haar ingeklapte oortje, het gevolg van een verwaarloosde ontsteking.

Marja is gestorven aan de gevolgen van haar hoge leeftijd. Bij leven waren haar adoptanten Bram Stolk, Deborah uit Goirle en Meland en Leonie

Blaarkop Mathilde deelde het lot van koeien Sonja en Pauline. Zij was één van een zestal koeien, dat op het nippertje gered werd van de slacht. Zij en de andere vijf koeien mochten het transport verlaten, om een lang en gelukkig koeienleven op de Leemweg tegemoet te gaan. Mathilde bracht haar dagen door met haar onafscheidelijke compagnon, geit Thea. Waar Thea was, was Mathilde en omgekeerd. Op 13 April werd Mathilde, nadat zij samen met Thea de dag ervoor nog volop had genoten van de eerste warme zonnestralen op het weilandje voor Bert's huis, heel ziek. Eerst kon ze amper meer lopen, en nadat de dierenarts een zenuwaandoening had geconstateerd, kon ze de volgende dag ook al niet meer opstaan. Thea en Bert moesten afscheid nemen van Mathilde, en Bert moest de beslissing nemen om haar in te laten slapen. Thea heeft de hele middag naast de dode Mathilde gewaakt, en haar een uitgeleide gegeven, toen ze 's avonds uit het weiland werd gehaald. Mathilde is 15 jaar geworden.

Blaarkop Halina hoort ook bij het zestal gelukskoeien, die op het laatste moment de vrachtwagen die hen naar het slachthuis zou brengen mochten verlaten. Net als Sonja, Mathilde en Pauline kreeg Halina geen enkeltje naar het slachthuis, maar een heerlijk leven op de Leemweg met haar koeienvriendinnen.

In september 2021 brak Halina haar heupkom, waardoor er niets anders opzat voor Bert, om de dierenarts te laten komen om Halina uit haar lijden te verlossen. Halina heeft 18 jaar oud mogen worden.

Rode Blaarkop Doortje woonde bij een boer die met zijn bedrijf stopte. De man bleek een boer met een groot hart te zijn, want geen van zijn overgebleven koeien ging naar de slacht. De rest van zijn kudde bracht hij liever veilig onder bij Bert. Doortje was drachtig toen ze op de Leemweg aankwam. Op 2 april 2006 schonk Doortje op de Leemweg het leven aan haar dochter Jane.

In april van 2021 kreeg Doortje ineens moiete met opstaan en epilepsie aanvallen, nadat ze een jaar eerder al aan een ooglidtumor was geopereerd. Het bleek dat ze een hersentumor had, waardoor Bert geen andere keuze bleef dan de dierenarts erbij te halen. Doortje is 19 jaar geworden, waarvan ze er 17 op de Leemweg heeft mogen doorbrengen.

Doortje was bij leven geadopteerd door Valérie uit Soest en Danny Venus van BURO O2 uit België

Roodbonte Holstein-Friesian koe Pinky groeide op bij haar eigenaresse Diana, die Pinky als een troeteldier verwende. Ze werd geborsteld, uitgelaten en ze mocht zelfs mee het huis in. Kortom; Pinky werd enorm verwend. Pinky kreeg twee kalfjes, maar kon daarna niet meer drachtig worden. De boer bij wie Pinky ondertussen stond, had een sterk verouderde stal, waar de hoeven en poten van Pinky erg onder te lijden hadden. Uiteindelijk werd het de slacht of Bert. De keuze was niet moeilijk. Pinky kreeg een nieuw tehuis aan de Leemweg. Janny uit Veenhuizen adopteerde haar. Pinky hield haar hele leven veel van aandacht. Op het commando ‘voetje’ tilde ze zelfs haar voorpoot op. Op 19 november 2016 vond Bert bloed in haar mest, maar ondanks het feit dat de dierenarts meteen de behandeling inzette, mocht het niet meer baten. Pinky overleed op 19 november 2016 aan de gevolgen van een darmbloeding.

Omdat er tot een paar jaar geleden ook een oudere Alida in de wei stond, hebben we deze Alida tot ‘Kleine Alida’ omgedoopt, al was ze niet zoveel kleiner dan haar ook overleden, 9 jaar oudere naamgenote. Kleine Alida, een rode Blaarkop, was een ontzettend lieve en aanhankelijke koe. Ze was afkomstig van dezelfde boerderij als Doortje, een andere koe uit onze kudde. De twee koeiendames waren dan ook grote vriendinnen en graasden altijd naast elkaar.

Alida had een aansturings probleem van de achterbenen(hernia) waardoor ze het in het land niet meer kon redden. Ze is naar de zandbedstal overgebracht waar ze het weer even uitstekend met haar ging. Toch ging ze in een keer hard achteruit en ging het niet meer. Alida heeft zich door de jaren heen leren kennen als een lieve koe, altijd willen knuffelen, altijd aandacht voor haar kudde genoten, daarom waren alle koeien ook gek met haar. Alida is 21jr oud geworden en ik, Bert, heb ruim 18jr voor haar mogen zorgen.

Holstein-Friesian koe Sterre was de lieveling van haar eerste eigenaar. Deze boer deed haar daarom ook niet meteen weg toen ze op een dag, hoog drachtig, in elkaar zakte. Redder in nood Annelies (zie ook Luna en Sunrise) hielp haar er weer bovenop te krijgen. Liggend en doodziek heeft Sterre haar kalfje op de wereld gezet, dat direct bij haar werd weggehaald. Na drie weken stond Sterre voor het eerst weer even overeind. Toen ze op een dag een ander kalf om zijn moeder hoorde roepen, loeide ze terug alsof het haar eigen kalf betrof. Tijdens haar dagelijkse wandeltochtje met Annelies is ze naar de box van het kalf gestrompeld om het bij zich te laten drinken. Na twee dagen begonnen haar uiers zelfs weer vol te stromen. Het kalfje mocht gelukkig een tijdje bij Sterre staan. Toen de boer besloot om Sterre alsnog naar het slachthuis te sturen, kocht Annelies haar voor het symbolische bedrag van één Euro vrij. Sterre kreeg nog een dochter, Sunrise. Het tweetal mocht samen naar de Leemweg komen. Sterre is op 26 november 2015 overleden. Ze kreeg steeds meer last van spasmen en uiteindelijk heeft Bert de dierenarts moeten bellen om haar rustig te laten inslapen. Sterre is 16 jaar geworden.

Holstein Friesian koe Jansje was haar hele leven een melkkoe geweest. Zij was een uitstekende koe voor haar eigenaar, omdat ze meer dan 100.000 liter melk had gegeven. Op een gegeven moment werd deze ondertussen 16 jaar oude koe niet meer drachtig en kon dus ook geen melk meer geven. De boer, die toch wel gehecht was geraakt aan zijn sterke oude dame, liet haar de gedurende de zomer in een kampje land naast de boerderij lopen. Toen de winter voor de deur stond, belde de boer niet naar de slager, maar naar Bert. Jansje heeft nog jarenlang van een mooie oude dag aan de Leemweg mogen genieten. Op 9 mei 2015 werd Jansje op 18 jarige leeftijd dood in het weiland aangetroffen.

Clarabella werd van kleins af aan al door tienermeisje Ida vertroeteld. Omdat Clarabella vooral een echte mensenvriend was, was ze wel eens wat lastig tussen de andere melkkoeien. De boer moest uiteindelijk zijn bedrijf sluiten vanwege een rundveeallergie, maar kon het niet over zijn hart verkrijgen om zijn lievelingskoe naar de slacht te sturen. Ida nam toen de verzorging van Clarabella op zich en kocht zelfs een koeienmaatje voor haar. Clarabella liep vanaf het vroege voorjaar tot in de late herfst altijd buiten naast de boerderij, knabbelde op bruin brood van de bakker en stond in de winter lekker in de stal. Helaas moest Ida door de toenemende rundveeallergie van haar eigen man afscheid nemen van haar koe. Ida was dan ook ontzettend blij dat Clarabella een plekje kreeg op de Leemweg. Op 24 maart 2015 moest Bert Clarabella op 12 jarige leeftijd helaas laten inslapen. Ze kon niet meer overeind komen.

Jannie was een blaarkop; een sterk ras dat wel tegen een stootje kan. Ze was een erg aanhankelijke dame, die afkomstig was van een melkveebedrijf uit Zuid-Holland, dat op een gegeven moment zijn deuren sloot. Maar Jannie hoefde gelukkig niet naar de slacht. Op 21 november 2014 hebben we Jannie op 19 jarige leeftijd moeten laten inslapen, omdat zij niet meer op kon staan.

Net als haar moeder oude Dorthe, behoorde Jonge Dorthe tot het Duitse Angler ras, ook wel Duits roodvee genoemd. Dit ras wordt vooral vanwege zijn melkproductie gehouden. Jonge Dorthe woonde samen met haar moeder op de Leemweg. Moeder en dochter scheelden maar 5 jaar, dus zo jong was jonge Dorthe niet meer. Het tweetal was afkomstig van een bedrijf dat zijn deuren sloot. De boer wilde niet dat deze twee koeien naar de slacht zouden gaan. Op 26 oktober 2014 kon jonge Dorte niet meer overeind komen en hebben we haar helaas moeten laten inslapen.

Ondanks wat haar naam doet vermoeden, was Frits een heuse dame van het Holstein Friesian ras. Haar moeder heette Piet, dus ach, wat maakt het uit. Frits werd als kalfje altijd gevoerd en vertroeteld door de buurvrouw van een boer. Toen Frits naar de slacht moest, kocht deze buurvrouw haar vrij en bracht haar naar Bert. Frits is op 12 juni 2014 met hulp van de dierenarts ingeslapen. Haar lichaam was op. Ze is 16 jaar geworden.

Nora was een rode blaarkop en afkomstig van dezelfde boerderij als de andere blaarkopkoeien op de Leemweg. De boer van wie ze was, hield ermee op en bracht al zijn Blaren naar Bert. Nora was een lieve koe, maar geen groepsdier. Ze was eerder een beetje op zichzelf. Omdat Nora niet meer overeind kon komen, hebben we haar op 12 juni 2014 moeten laten inslapen. Nora is 17 jaar geworden.

Pauline was een koe van het Blaarkop/Holstein ras en de moeder van Sonja, die op 26 december 2006 werd geboren. Pauline stond op het punt om naar de slacht te gaan, maar werd net op tijd uit de vrachtwagen gered door Susanne, die al haar geld bij elkaar schraapte en Pauline en haar dochter Sonja vrijkocht, plus de vier andere koeien die op dat moment in de vrachtwagen stonden.

In de zomer van 2011 verhuisde het tweetal naar de Leemweg. De andere vier koeien volgden in de zomer van 2012. Pauline was longpatiënt. Op een warme dag werd zij dood aangetroffen in het weiland. Haar lichaam had het begeven. Pauline is 11 jaar oud geworden.

Vita was een zogenaamde Dexter koe. Ze had het geluk een hobby-koe te zijn. Ze kreeg een kalf, dat gezellig bij haar mocht blijven. Toen er door omstandigheden geen ruimte meer was voor Vita en haar dochter, werden zij samen naar de Leemweg gebracht. Op 4 april van 2014 overleed de toen bijna 19 jarige Vita aan een darmbloeding.

Rosa was een roodbonte koe van het Holstein-Friesian ras. Ze kwam uit de kudde van een boer, die met melken was gestopt. Desondanks mocht Rosa op zijn boerderij blijven wonen. Maar op een dag werd de zorg voor Rosa hem te zwaar en moest de oude boer op doktersadvies met zijn werkzaamheden stoppen.

Hij ging onder één voorwaarde akkoord; er moest een oplossing voor zijn koeien worden gevonden. Zo kreeg Bert op een dag een telefoontje van Thuiszorg. Rosa kwam en nam gelijk koe Rieta mee. Bert heeft Rosa op 15 maart 2014 moeten laten inslapen. Ze is 17 jaar geworden.

Francis (Holstein-Friesian), begon haar leven als kistkalf. Ze werd samen met een ander kalfje, Andrea, door een koeienliefhebber vrijgekocht. In hun nieuwe kudde vonden beide kalfjes een koe die nog wat melk gaf en zo groeide het tweetal als zusjes op. Toen ze groter werden, verhuisden ze naar Bert.

Andrea werd geadopteerd door Bram Stolk, omdat ze dezelfde vlekken had als zijn poes. Francis en Andrea bleven onafscheidelijk, totdat Andrea in het voorjaar van 2010 overleed. Bram Stolk ondersteunde na haar overlijden haar beste vriendin Francis met een maandelijkse bijdrage. Francis kon op een gegeven moment niet meer overeind komen en is op 27september 2013 met hulp van de dierenarts ingeslapen.

Jana hoorde bij het groepje van zes Blaarkoppen, die op het laatste nippertje van de slacht werden gered. Vlak voor de motor van de vrachtwagen werd gestart, mocht Jana hem samen met de vijf andere koeien weer verlaten en een wisse dood inruilen voor het leven. Op 3 september 2013 is Jana plotseling overleden, hoogstwaarschijnlijk aan een hartstilstand.

Helaas is blaarkop Jane, die jarenlang samen met haar moeder Doortje op de Leemweg heeft gewoond, overleden. Bert Hollander heeft dit bericht op de Facebook pagina van rundveeopvang de Leemweg geplaatst.

" Ik moest vandaag Jane in laten slapen. Jane was al gediagnosticeerd dat er een paar tussenwervelschijven verdwenen waren. Dit is ontdekt nadat ze op een gegeven moment niet op kon staan. Maar met pijnstillers kon ze deze winter toch weer verder. Jane is ruim 17jr jaar geleden hier geboren nadat haar moeder Doortje drachtig binnenkwam. Toen haar moeder Doortje vorig jaar overleed na 16jr samen zijn was dat ook een behoorlijke dreun voor haar. Maar langzamerhand herstelde ze daarvan en werd de levenslange vriendin van haar moeder Alida (20jr) haar steun en toeverlaat. Dat is ook de reden dat ik eigenlijk geen foto's van Jane alleen heb, ze zijn allemaal met haar moeder. Ook de profielfoto van deze pagina is van hen samen. Ik heb dus ruim 17jaar voor haar mogen zorgen."

Sjoerdje (Blonde d ‘Aquitaine/ Limousine) ontsnapte op 2 februari 2012 aan de slacht, door het ijs op te vluchten in Tzum. Het ijs brak omdat het niet sterk genoeg was om het gewicht van een vetgemeste koe te kunnen dragen. Toch was dat ijs haar redding, want ze werd gefotografeerd en gefilmd en de beelden waarbij ze uit het water werd getakeld, gingen heel Nederland over.

Ze had nog geen naam, maar de Partij van de Dieren, die haar vrijkocht, noemde deze prachtkoe Sjoerdje, officiële spelling Sjoerdtsje, naar de eerste vrouw die in 1940 de Elfstedentocht uitreed. Na enkele dagen voelde Sjoerdje zich al helemaal thuis bij ons op de Leemweg. Helaas mocht het leven van Sjoerdje slechts een jaar duren. Op 12 februari 2013 is Sjoerdje plotseling overleden, nadat ze de avond ervoor een koliek had. Na sectie bleek dat haar darmen een stuk over elkaar waren geschoven, waardoor er een afsluiting was ontstaan.

Holstein-Friesian koe Sonia werd op de Leemweg geboren. Haar moeder Jennifer moest weg van het melkveebedrijf waar ze vandaan kwam, omdat ze niet drachtig kon worden. Toen ze eenmaal bij Bert woonde, bleek Jennifer toch drachtig en werd Sonia geboren. Sonja was zo dol op de melk van haar moeder, dat ze tot haar zesde jaar bij Jennifer bleef drinken.

Ze stak dan haar snuit tussen de achterpoten van Jennifer door en dronk van één speen. Toen ze twee jaar oud was, was ze al groter dan haar moeder. Maar ze bleef desondanks altijd een kalfje. Op 5 februari 2013 hebben we Sonia in moeten laten slapen. Ze kon niet meer overeind komen.

Angler koe Oude Dorte was de moeder van jonge Dorte. Net als haar dochter, mocht Dorte na het sluiten van het bedrijf van haar eigenaar blijven leven en werd ze naar de Leemweg gebracht. Omdat haar gewrichten al wat strammer waren, stond ze in de wei vlakbij het huis van Bert, samen met een aantal andere hoogbejaarde koeien. Zo kan Bert haar goed in de gaten houden en haar iedere dag mineralen en extra appelschillen geven. In de winter stond ze in een speciale strobox waar ze extra veel ruimt had. Op kerstavond van 2012 hebben we Oude Dorte moeten laten inslapen.

Jennifer werd ooit gekocht op een veeveiling. Toen Jennifer niet drachtig werd, besloot de eigenaresse haar koe niet naar de slacht te brengen, maar een plekje voor haar te regelen op de Leemweg. Toen Jennifer bij de Leemweg arriveerde, werd ze dikker en dikker. Ze bleek toch drachtig te zijn! Bert belde de eigenaresse, maar die bleef bij haar besluit: Jennifer mocht haar kalf krijgen en houden.

Sonia werd op de Leemweg geboren, een prachtig roodbont kalfje dat opgroeide tussen tientallen tantes. Jennifer was een enorm toegewijde moeder voor Sonia. Ook toen Sonia al groter was dan Jennifer bleef ze bij haar melk drinken. Jennifer kreeg helaas huidkanker en werd steeds zieker. De dag voor haar dood belde haar oude bazin na vijftien jaar ineens op. Ze vroeg of Jennifer nog leefde en of ze haar nog eens mocht komen aaien. Bert zei dat ze net op tijd was. Diezelfde dag is ze gekomen om afscheid te nemen van de koe die ze ooit het leven had gegund in plaats van de dood. Jennifer is achttien jaar geworden.{

Samen met koe Esther kwam Limousine koe Elles na de scheiding van haar bazen bij Bert terecht. De boedel moest worden verdeeld en daar mochten deze beide Franse dames niet de dupe van worden volgens de eigenaresse. Toen zij overleed, was Elles met haar 24 jaar de oudste koe van de kudde en daarmee één van de oudste koeien van ons land.

Rinus, (Belgisch Blauw/Holstein Friesian) had zijn leven te danken aan het feit dat zijn moeder Claartje uit het slachthuis was ontsnapt, waarna ze door twee broers werd vrijgekocht. Niemand wist dat Claartje op dat moment drachtig was, maar op een ochtend vond Bert een kalfje in de wei. Hij noemde het naar één van de twee broers. Rinus was de grootste bewoner van de Leemweg. Zijn horens waren enorm, zijn verschijning waardig en imposant. Hij was altijd in de directe nabijheid van zijn moeder te vinden. Rinus was echt een zeldzaamheid. Hij was één van de weinige levende ossen die er in Nederland te vinden zijn.

De achternaam van Schier (Holstein Friesian) was: Van de Leemweg. Dat kwam omdat haar moeder Riekie ooit melkkoe was op het melkveebedrijf van de ouders van Bert Hollander. Toen hun bedrijf sloten en verhuisden, bleef Bert samen met twee koeien Linda en Riekie achter. Met deze twee koeien als bewoners van het eerste uur, richtte Bert in 1996 Koeienrusthuis De Leemweg op.

Riekie kreeg in hetzelfde jaar een tweeling: Texel en Schier. De twee kalfjes mochten natuurlijk ook op de Leemweg blijven. Riekie overleed in 2004 op hoge leeftijd. In de zomer van 2010 overleden Texel en Linda (24 jaar) daags na elkaar. Schier bleef over als erfopvolgster en Groothertogin van De Leemweg. Ze overleed op als gevolg van haar leeftijd.

Dandelion (Holstein Friesian) beloofde een top-koe te worden met een hoge melkgift en mooie kalveren. Maar ze werd maar niet drachtig. Een onvruchtbare koe is op een melkbedrijf niet langer bruikbaar en gaat meestal direct naar de slacht. Maar de eigenaar van Dandelion gunde haar het leven en bracht haar naar Bert. En daar stond ze heerlijk te grazen in de wei, totdat ze een fiere en grijze dame was met horens als oorbellen, die haar hoofd sierden. Dandelion is op 17 juni 2012 overleden. Ze leed aan zware Artrose.

Mesa was de dochter van Lucky, die ook op de Leemweg woont. Ze werd op 24 juni 2007 op de Leemweg geboren. Koeien zijn dieren die vriendschappen en familiebanden kennen. De Leemweg is één van de weinige plekken in Nederland waar koeien deze eigenschappen mogen laten zien. We hoeven koeien geen menselijke eigenschappen toe te dichten, maar wat Lucky en Mesa in hun moeder-dochter relatie lieten zien, was op zijn zachtst gezegd hartverscheurend.

Mesa werd op een gegeven moment ziek. Even leek het beter te gaan, maar toen stopte Mesa weer met eten. Omdat ze naar haar buik begon te trappen, wist Bert dat ze pijn had. Hij besloot de natuur niet haar gang te laten gaan, omdat hij Mesa niet onnodig wilde laten lijden. Met hulp van de dierenarts is Mesa rustig ingeslapen. Al die tijd stond haar moeder Lucky bij haar. Toen Mesa niet meer ademde, is Lucky haar blijven likken, tot Bert haar drie uur later terug naar het weiland bracht. Ze waakte zoals een moeder waakt. Ze loeide onophoudelijk, toen Bert haar wegleidde uit de stal waar Mesa achterbleef. Mesa mocht slechts 4 jaar oud worden.

Stichting de Leemweg begon ooit met twee koeien: Riekie en Linda. Riekie overleed al enkele jaren voor Linda. Linda werd het boegbeeld van Stichting de Leemweg. Deze koe symboliseerde waar de Leemweg voor staat. In het koeienrusthuis bepaalt niet de mens, maar de natuur het einde van een koeienleven.

Linda was het levende bewijs dat een koe veel ouder kon worden dan zes of zeven jaar. Ze liet ons zien dat koeien, net als mensen, grijs kunnen worden, als ze er maar de kans voor krijgen. En Linda kreeg die kans. Linda overleed op 24-jarige leeftijd. Zeer waarschijnlijk was ze de oudste koe van Nederland. Bert was erbij. Hij stond naast haar, toen ze in de wei opeens omviel en stierf. Al was de dood van het boegbeeld van Stichting de Leemweg droevig nieuws, haar leven was een leven dat je iedere koe of os zou toewensen. 

Deze zestienjarige koe was één van de hoogbejaarde bewoonsters van de Leemweg. Ze werd geadopteerd door Bram Stolk uit Hellevoetsluis. Hij wist dat ze gebreken had, maar koos voor Andrea omdat ze op zijn overleden kater leek. Andrea had al langere tijd veel moeite met lopen en staan. De winter bracht ze grotendeels liggend in haar stro-box in de stal door. Daar had ze het nog redelijk naar haar zin. De grote vraag was echter hoe Andrea het in het weiland zou doen. Op gras is het immers gemakkelijker overeind komen dan op beton. De eerste dagen buiten verliepen gunstig, maar toen begon Andrea om te vallen. Bert heeft haar diverse malen geholpen overeind te komen, maar het bleek zinloos. Hij heeft Andrea helaas moeten laten inslapen.

Blaarkop Oude Alida was de tante van Kleine Alida. Ze kwam van dezelfde Blaarkoppen-boer, die toen hij de deuren van zijn bedrijf sloot weigerde om zijn oude koeien naar de slacht te laten brengen. Oude Alida was herkenbaar aan haar halve staart. Ooit was deze ontstoken, zodat haar staart voor de helft moest worden geamputeerd. Net als mensen die op leeftijd zijn, was Oude Alida verziend; ze had eigenlijk een leesbril nodig. Daardoor vond ze alles wat te dicht bijkwam een beetje eng. Bert was de enige die haar kon aaien. Oude Alida is op 30 oktober 2008 overleden. Haar kniebanden waren volledig versleten.

Melotte (Belgisch Blauw), was een dikbil uit Brabant, die werd gebruikt als fokkoe. Omdat de kalveren van dikbillen in de baarmoeder ook al echte dikbillen zijn, kunnen ze na negen maanden niet meer op een gewone manier ter wereld komen, omdat ze te stevig zijn om door het geboortekanaal te passen. Dierenartsen passen bij deze koesoort daarom bijna altijd een keizersnede toe. Drie keizersneden per koe zijn toegestaan, maar Melotte kreeg er zes. Een buurvrouw die in de gaten had wat er met Melotte gebeurde, vond het welletjes en kocht haar vrij. Ze bracht de rest van haar leven, nog 9 lange jaren, door bij Bert. Ze werd geadopteerd door Marianne Huiberts van organisatie BiteBack in België. Melotte werd in de winter van 2016 langzaam maar zeker steeds zwakker. Eerst kon ze heel slecht overeind komen, waarna het snel bergafwaarts ging met haar. Toen kwam voor Bert het moeilijke besluit om haar in te laten slapen. Melotte was een vriendelijke,lieve en hele sociale koe. Melotte is 18 jr geworden.

In een café in Giethoorn sloten op een dag een paar mannen een weddenschap met elkaar af. Wie won, moest met een koe trouwen. Ze gingen op zoek naar een geschikte koe, kochten haar en trainde haar voor de bruiloft. Toen ze na twee weken zonder problemen een sluier kon dragen en rustig bleef staan op een bootje dat over het water voer, was ze klaar voor de grote gebeurtenis. Haar huwelijksnacht en alle nachten daarna mocht ze doorbrengen bij Stichting de Leemweg. Dat hadden de stamgasten van tevoren geregeld. En zo geschiedde. Holstein-Frisian koe Pandora arriveerde zonder echtgenoot bij Bert. Ze werd geadopteerd door de cafehouder waar de weddenschap werd afgesloten. Ze was een echte druktemaker en wilde van iedereen aandacht.

Pandora werd afgelopen winter langzaam maar zeker zwakker. In het voorjaar van 2016 ging ze toch het weiland in, totdat ze het daar niet meer kon bolwerken.  Bert heeft haar toen weer binnen gehaald in de zandbedstal, waar ze nog een paar gelukkige maanden heeft gehad. Totdat ze eigenlijk niet meer in de benen kon komen. Bert moest haar uiteindelijk laten inslapen. Pandora is bijna 18 jaar geworden.

Victoria (Piemontese/Holstein Friesian) ontsnapte uit een slachthuis in Friesland en bleef zes dagen lang rennen. Gedurende die zes dagen werd ze wereldnieuws: de koe die rende voor haar leven. Cameraploegen filmden haar terwijl ze over besneeuwde weilanden galoppeerde, over sloten sprong en door winkelstraten liep. Ze had geen naam, maar toen ze eindelijk gevangen werd, kreeg ze een naam die deze heldhaftige dame eer aandoet: Victoria. Journaliste Karin de Mik kocht haar vrij en bracht haar naar Bert. Het heeft heel lang geduurd voordat Victoria tot rust kwam. Ze is door haar traumatische ervaringen nooit een knuffelkoe geworden, maar dat hoeft een echte overwinnaar ook niet te zijn. Na 19 jaren in vrede en vrijheid op de Leemweg, kon Victoria op 6 juni 2017 niet meer overeind komen. Bert heeft toen de dierenarts moeten bellen om Victoria uit haar lijden te verlossen. Moedige Victoria is 21 jaar geworden.

* 12 juli 1993
† 22 februari 2018