Joke 3-6-2003/27-10-2017
Blaarkop Joke stond samen met koe Bregje bij een kinderboerderij. Op een gegeven moment werd ze te groot. Het eindstation voor Joke en Bregje zou het slachthuis worden. Een vrouw die de twee grote kalveren een lang leven gunde, wist ze vrij te kopen en zo werd Joke samen met Bregje op 22 mei 2015 deel van de kudde van Bert. Eerst ontfermde ze zich als een pleegmoeder over kalfje Skippy, en later stond ze met haar vriendin Bregje in een aangepaste stal, van waaruit het tweetal ook naar buiten kon. Joke overleed op 27 oktober 2017, waarschijnlijk aan een inwendige bloeding. Ze is 14 jaar geworden.
Holstein-Friesian koe Sterre was de lieveling van haar eerste eigenaar. Deze boer deed haar daarom ook niet meteen weg toen ze op een dag, hoog drachtig, in elkaar zakte. Redder in nood Annelies (zie ook Luna en Sunrise) hielp haar er weer bovenop te krijgen. Liggend en doodziek heeft Sterre haar kalfje op de wereld gezet, dat direct bij haar werd weggehaald. Na drie weken stond Sterre voor het eerst weer even overeind. Toen ze op een dag een ander kalf om zijn moeder hoorde roepen, loeide ze terug alsof het haar eigen kalf betrof. Tijdens haar dagelijkse wandeltochtje met Annelies is ze naar de box van het kalf gestrompeld om het bij zich te laten drinken. Na twee dagen begonnen haar uiers zelfs weer vol te stromen. Het kalfje mocht gelukkig een tijdje bij Sterre staan. Toen de boer besloot om Sterre alsnog naar het slachthuis te sturen, kocht Annelies haar voor het symbolische bedrag van één Euro vrij. Sterre kreeg nog een dochter, Sunrise. Het tweetal mocht samen naar de Leemweg komen. Sterre is op 26 november 2015 overleden. Ze kreeg steeds meer last van spasmen en uiteindelijk heeft Bert de dierenarts moeten bellen om haar rustig te laten inslapen. Sterre is 16 jaar geworden.
Holstein Friesian koe Jansje was haar hele leven een melkkoe geweest. Zij was een uitstekende koe voor haar eigenaar, omdat ze meer dan 100.000 liter melk had gegeven. Op een gegeven moment werd deze ondertussen 16 jaar oude koe niet meer drachtig en kon dus ook geen melk meer geven. De boer, die toch wel gehecht was geraakt aan zijn sterke oude dame, liet haar de gedurende de zomer in een kampje land naast de boerderij lopen. Toen de winter voor de deur stond, belde de boer niet naar de slager, maar naar Bert. Jansje heeft nog jarenlang van een mooie oude dag aan de Leemweg mogen genieten. Op 9 mei 2015 werd Jansje op 18 jarige leeftijd dood in het weiland aangetroffen.
Clarabella werd van kleins af aan al door tienermeisje Ida vertroeteld. Omdat Clarabella vooral een echte mensenvriend was, was ze wel eens wat lastig tussen de andere melkkoeien. De boer moest uiteindelijk zijn bedrijf sluiten vanwege een rundveeallergie, maar kon het niet over zijn hart verkrijgen om zijn lievelingskoe naar de slacht te sturen. Ida nam toen de verzorging van Clarabella op zich en kocht zelfs een koeienmaatje voor haar. Clarabella liep vanaf het vroege voorjaar tot in de late herfst altijd buiten naast de boerderij, knabbelde op bruin brood van de bakker en stond in de winter lekker in de stal. Helaas moest Ida door de toenemende rundveeallergie van haar eigen man afscheid nemen van haar koe. Ida was dan ook ontzettend blij dat Clarabella een plekje kreeg op de Leemweg. Op 24 maart 2015 moest Bert Clarabella op 12 jarige leeftijd helaas laten inslapen. Ze kon niet meer overeind komen.
Jannie was een blaarkop; een sterk ras dat wel tegen een stootje kan. Ze was een erg aanhankelijke dame, die afkomstig was van een melkveebedrijf uit Zuid-Holland, dat op een gegeven moment zijn deuren sloot. Maar Jannie hoefde gelukkig niet naar de slacht. Op 21 november 2014 hebben we Jannie op 19 jarige leeftijd moeten laten inslapen, omdat zij niet meer op kon staan.
Net als haar moeder oude Dorthe, behoorde Jonge Dorthe tot het Duitse Angler ras, ook wel Duits roodvee genoemd. Dit ras wordt vooral vanwege zijn melkproductie gehouden. Jonge Dorthe woonde samen met haar moeder op de Leemweg. Moeder en dochter scheelden maar 5 jaar, dus zo jong was jonge Dorthe niet meer. Het tweetal was afkomstig van een bedrijf dat zijn deuren sloot. De boer wilde niet dat deze twee koeien naar de slacht zouden gaan. Op 26 oktober 2014 kon jonge Dorte niet meer overeind komen en hebben we haar helaas moeten laten inslapen.
Ondanks wat haar naam doet vermoeden, was Frits een heuse dame van het Holstein Friesian ras. Haar moeder heette Piet, dus ach, wat maakt het uit. Frits werd als kalfje altijd gevoerd en vertroeteld door de buurvrouw van een boer. Toen Frits naar de slacht moest, kocht deze buurvrouw haar vrij en bracht haar naar Bert. Frits is op 12 juni 2014 met hulp van de dierenarts ingeslapen. Haar lichaam was op. Ze is 16 jaar geworden.
Nora was een rode blaarkop en afkomstig van dezelfde boerderij als de andere blaarkopkoeien op de Leemweg. De boer van wie ze was, hield ermee op en bracht al zijn Blaren naar Bert. Nora was een lieve koe, maar geen groepsdier. Ze was eerder een beetje op zichzelf. Omdat Nora niet meer overeind kon komen, hebben we haar op 12 juni 2014 moeten laten inslapen. Nora is 17 jaar geworden.
Pauline was een koe van het Blaarkop/Holstein ras en de moeder van Sonja, die op 26 december 2006 werd geboren. Pauline stond op het punt om naar de slacht te gaan, maar werd net op tijd uit de vrachtwagen gered door Susanne, die al haar geld bij elkaar schraapte en Pauline en haar dochter Sonja vrijkocht, plus de vier andere koeien die op dat moment in de vrachtwagen stonden. In de zomer van 2011 verhuisde het tweetal naar de Leemweg. De andere vier koeien volgden in de zomer van 2012. Pauline was longpatiënt. Op een warme dag werd zij dood aangetroffen in het weiland. Haar lichaam had het begeven. Pauline is 11 jaar oud geworden.
Vita was een zogenaamde Dexter koe. Ze had het geluk een hobby-koe te zijn. Ze kreeg een kalf, dat gezellig bij haar mocht blijven. Toen er door omstandigheden geen ruimte meer was voor Vita en haar dochter, werden zij samen naar de Leemweg gebracht. Op 4 april van 2014 overleed de toen bijna 19 jarige Vita aan een darmbloeding.
Rosa was een roodbonte koe van het Holstein-Friesian ras. Ze kwam uit de kudde van een boer, die met melken was gestopt. Desondanks mocht Rosa op zijn boerderij blijven wonen. Maar op een dag werd de zorg voor Rosa hem te zwaar en moest de oude boer op doktersadvies met zijn werkzaamheden stoppen. Hij ging onder één voorwaarde akkoord; er moest een oplossing voor zijn koeien worden gevonden. Zo kreeg Bert op een dag een telefoontje van Thuiszorg. Rosa kwam en nam gelijk koe Rieta mee. Bert heeft Rosa op 15 maart 2014 moeten laten inslapen. Ze is 17 jaar geworden.
Francis (Holstein-Friesian), begon haar leven als kistkalf. Ze werd samen met een ander kalfje, Andrea, door een koeienliefhebber vrijgekocht. In hun nieuwe kudde vonden beide kalfjes een koe die nog wat melk gaf en zo groeide het tweetal als zusjes op. Toen ze groter werden, verhuisden ze naar Bert. Andrea werd geadopteerd door Bram Stolk, omdat ze dezelfde vlekken had als zijn poes. Francis en Andrea bleven onafscheidelijk, totdat Andrea in het voorjaar van 2010 overleed. Bram Stolk ondersteunde na haar overlijden haar beste vriendin Francis met een maandelijkse bijdrage. Francis kon op een gegeven moment niet meer overeind komen en is op 27september 2013 met hulp van de dierenarts ingeslapen.
Jana hoorde bij het groepje van zes Blaarkoppen, die op het laatste nippertje van de slacht werden gered. Vlak voor de motor van de vrachtwagen werd gestart, mocht Jana hem samen met de vijf andere koeien weer verlaten en een wisse dood inruilen voor het leven. Op 3 september 2013 is Jana plotseling overleden, hoogstwaarschijnlijk aan een hartstilstand.
Sjoerdje (Blonde d ‘Aquitaine/ Limousine) ontsnapte op 2 februari 2012 aan de slacht, door het ijs op te vluchten in Tzum. Het ijs brak omdat het niet sterk genoeg was om het gewicht van een vetgemeste koe te kunnen dragen. Toch was dat ijs haar redding, want ze werd gefotografeerd en gefilmd en de beelden waarbij ze uit het water werd getakeld, gingen heel Nederland over. Ze had nog geen naam, maar de Partij van de Dieren, die haar vrijkocht, noemde deze prachtkoe Sjoerdje, officiële spelling Sjoerdtsje, naar de eerste vrouw die in 1940 de Elfstedentocht uitreed. Na enkele dagen voelde Sjoerdje zich al helemaal thuis bij ons op de Leemweg. Helaas mocht het leven van Sjoerdje slechts een jaar duren. Op 12 februari 2013 is Sjoerdje plotseling overleden, nadat ze de avond ervoor een koliek had. Na sectie bleek dat haar darmen een stuk over elkaar waren geschoven, waardoor er een afsluiting was ontstaan.
Holstein-Friesian koe Sonia werd op de Leemweg geboren. Haar moeder Jennifer moest weg van het melkveebedrijf waar ze vandaan kwam, omdat ze niet drachtig kon worden. Toen ze eenmaal bij Bert woonde, bleek Jennifer toch drachtig en werd Sonia geboren. Sonja was zo dol op de melk van haar moeder, dat ze tot haar zesde jaar bij Jennifer bleef drinken. Ze stak dan haar snuit tussen de achterpoten van Jennifer door en dronk van één speen. Toen ze twee jaar oud was, was ze al groter dan haar moeder. Maar ze bleef desondanks altijd een kalfje. Op 5 februari 2013 hebben we Sonia in moeten laten slapen. Ze kon niet meer overeind komen.
Angler koe Oude Dorte was de moeder van jonge Dorte. Net als haar dochter, mocht Dorte na het sluiten van het bedrijf van haar eigenaar blijven leven en werd ze naar de Leemweg gebracht. Omdat haar gewrichten al wat strammer waren, stond ze in de wei vlakbij het huis van Bert, samen met een aantal andere hoogbejaarde koeien. Zo kan Bert haar goed in de gaten houden en haar iedere dag mineralen en extra appelschillen geven. In de winter stond ze in een speciale strobox waar ze extra veel ruimt had. Op kerstavond van 2012 hebben we Oude Dorte moeten laten inslapen.
Jennifer werd ooit gekocht op een veeveiling. Toen Jennifer niet drachtig werd, besloot de eigenaresse haar koe niet naar de slacht te brengen, maar een plekje voor haar te regelen op de Leemweg. Toen Jennifer bij de Leemweg arriveerde, werd ze dikker en dikker. Ze bleek toch drachtig te zijn! Bert belde de eigenaresse, maar die bleef bij haar besluit: Jennifer mocht haar kalf krijgen en houden. Sonia werd op de Leemweg geboren, een prachtig roodbont kalfje dat opgroeide tussen tientallen tantes. Jennifer was een enorm toegewijde moeder voor Sonia. Ook toen Sonia al groter was dan Jennifer bleef ze bij haar melk drinken. Jennifer kreeg helaas huidkanker en werd steeds zieker. De dag voor haar dood belde haar oude bazin na vijftien jaar ineens op. Ze vroeg of Jennifer nog leefde en of ze haar nog eens mocht komen aaien. Bert zei dat ze net op tijd was. Diezelfde dag is ze gekomen om afscheid te nemen van de koe die ze ooit het leven had gegund in plaats van de dood. Jennifer is achttien jaar geworden.
Rinus, (Belgisch Blauw/Holstein Friesian) had zijn leven te danken aan het feit dat zijn moeder Claartje uit het slachthuis was ontsnapt, waarna ze door twee broers werd vrijgekocht. Niemand wist dat Claartje op dat moment drachtig was, maar op een ochtend vond Bert een kalfje in de wei. Hij noemde het naar één van de twee broers. Rinus was de grootste bewoner van de Leemweg. Zijn horens waren enorm, zijn verschijning waardig en imposant. Hij was altijd in de directe nabijheid van zijn moeder te vinden. Rinus was echt een zeldzaamheid. Hij was één van de weinige levende ossen die er in Nederland te vinden zijn.
De achternaam van Schier (Holstein Friesian) was: Van de Leemweg. Dat kwam omdat haar moeder Riekie ooit melkkoe was op het melkveebedrijf van de ouders van Bert Hollander. Toen hun bedrijf sloten en verhuisden, bleef Bert samen met twee koeien Linda en Riekie achter. Met deze twee koeien als bewoners van het eerste uur, richtte Bert in 1996 Koeienrusthuis De Leemweg op. Riekie kreeg in hetzelfde jaar een tweeling: Texel en Schier. De twee kalfjes mochten natuurlijk ook op de Leemweg blijven. Riekie overleed in 2004 op hoge leeftijd. In de zomer van 2010 overleden Texel en Linda (24 jaar) daags na elkaar. Schier bleef over als erfopvolgster en Groothertogin van De Leemweg. Ze overleed op als gevolg van haar leeftijd.
Dandelion (Holstein Friesian) beloofde een top-koe te worden met een hoge melkgift en mooie kalveren. Maar ze werd maar niet drachtig. Een onvruchtbare koe is op een melkbedrijf niet langer bruikbaar en gaat meestal direct naar de slacht. Maar de eigenaar van Dandelion gunde haar het leven en bracht haar naar Bert. En daar stond ze heerlijk te grazen in de wei, totdat ze een fiere en grijze dame was met horens als oorbellen, die haar hoofd sierden. Dandelion is op 17 juni 2012 overleden. Ze leed aan zware Artrose.
Mesa was de dochter van Lucky, die ook op de Leemweg woont. Ze werd op 24 juni 2007 op de Leemweg geboren. Koeien zijn dieren die vriendschappen en familiebanden kennen. De Leemweg is één van de weinige plekken in Nederland waar koeien deze eigenschappen mogen laten zien. We hoeven koeien geen menselijke eigenschappen toe te dichten, maar wat Lucky en Mesa in hun moeder-dochter relatie lieten zien, was op zijn zachtst gezegd hartverscheurend. Mesa werd op een gegeven moment ziek. Even leek het beter te gaan, maar toen stopte Mesa weer met eten. Omdat ze naar haar buik begon te trappen, wist Bert dat ze pijn had. Hij besloot de natuur niet haar gang te laten gaan, omdat hij Mesa niet onnodig wilde laten lijden. Met hulp van de dierenarts is Mesa rustig ingeslapen. Al die tijd stond haar moeder Lucky bij haar. Toen Mesa niet meer ademde, is Lucky haar blijven likken, tot Bert haar drie uur later terug naar het weiland bracht. Ze waakte zoals een moeder waakt. Ze loeide onophoudelijk, toen Bert haar wegleidde uit de stal waar Mesa achterbleef. Mesa mocht slechts 4 jaar oud worden.
Stichting de Leemweg begon ooit met twee koeien: Riekie en Linda. Riekie overleed al enkele jaren voor Linda. Linda werd het boegbeeld van Stichting de Leemweg. Deze koe symboliseerde waar de Leemweg voor staat. In het koeienrusthuis bepaalt niet de mens, maar de natuur het einde van een koeienleven. Linda was het levende bewijs dat een koe veel ouder kon worden dan zes of zeven jaar. Ze liet ons zien dat koeien, net als mensen, grijs kunnen worden, als ze er maar de kans voor krijgen. En Linda kreeg die kans. Linda overleed op 24-jarige leeftijd. Zeer waarschijnlijk was ze de oudste koe van Nederland. Bert was erbij. Hij stond naast haar, toen ze in de wei opeens omviel en stierf. Al was de dood van het boegbeeld van Stichting de Leemweg droevig nieuws, haar leven was een leven dat je iedere koe of os zou toewensen. 
Deze zestienjarige koe was één van de hoogbejaarde bewoonsters van de Leemweg. Ze werd geadopteerd door Bram Stolk uit Hellevoetsluis. Hij wist dat ze gebreken had, maar koos voor Andrea omdat ze op zijn overleden kater leek. Andrea had al langere tijd veel moeite met lopen en staan. De winter bracht ze grotendeels liggend in haar stro-box in de stal door. Daar had ze het nog redelijk naar haar zin. De grote vraag was echter hoe Andrea het in het weiland zou doen. Op gras is het immers gemakkelijker overeind komen dan op beton. De eerste dagen buiten verliepen gunstig, maar toen begon Andrea om te vallen. Bert heeft haar diverse malen geholpen overeind te komen, maar het bleek zinloos. Hij heeft Andrea helaas moeten laten inslapen.
Blaarkop Oude Alida was de tante van Kleine Alida. Ze kwam van dezelfde Blaarkoppen-boer, die toen hij de deuren van zijn bedrijf sloot weigerde om zijn oude koeien naar de slacht te laten brengen. Oude Alida was herkenbaar aan haar halve staart. Ooit was deze ontstoken, zodat haar staart voor de helft moest worden geamputeerd. Net als mensen die op leeftijd zijn, was Oude Alida verziend; ze had eigenlijk een leesbril nodig. Daardoor vond ze alles wat te dicht bijkwam een beetje eng. Bert was de enige die haar kon aaien. Oude Alida is op 30 oktober 2008 overleden. Haar kniebanden waren volledig versleten.
